நடந்து போன நாட்கள் – ஒரு சிறுவனின் பழனி பயணம் மற்றும் வாழ்வியல் நினைவுகள்
என் சிறுவயது பழனி முருகன் பயண நினைவுகள் – நடக்கிற பாதையில் நம் வாழ்க்கையின் சுகம்
எங்கள் கிராமம் பூலத்தூர், கொடைக்கானல் தாலுகா, திண்டுக்கல் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது. சிறுவயதிலேயே மனதைக் கொள்ளை கொண்ட நினைவுகளில் ஒன்று, மார்கழி மாதம் பழனிக்கு நடந்து செல்லும் பக்திப் பயணம்.
மாலை போட்டவுடன், நாங்கள் தை மாதம் பழனிக்கு செல்லத் திட்டமிடுவோம். அந்த மாசத்தில் உணவு கட்டுப்பாடுடன் இருப்போம் – காலை சிறிது பலகாரம், இரவில் சாதாரண உணவு. வீடுகளில் நன்றாக வைத்திருக்கும் பழைய பாத்திரங்களில் சுண்டல், கடலை, இனிப்பு வகைகள் – இவை தான் நம்மால் உண்டாக்கப்படும் சுகங்கள்.
மார்கழி கடைசி நாள் வந்துவிட்டால், நாங்கள் இரவு 12 மணிக்கு கிளம்புவோம். பண்ணைக்காடு வழியாக, அடர்ந்த காடுகள், மலைப் பாதைகள் கடந்துபோய் மண்ணக்கட்டை அருகில் காலை நேரத்தில் சென்று சேர்ந்துவிடுவோம்.
அங்கே ஒரு சின்னக் கோயிலில், ஓடும் நீர் அருகில், வீட்டிலிருந்து பார்சலாக எடுத்துச் சென்ற சாப்பாடு சாப்பிடுவோம். பின்னர் நடக்கத் தொடங்கி, சாயந்திரம் டேம் பக்கம் தங்குவோம். அங்கே கொஞ்சம் தூங்கி, குளித்து, அடுத்த நாள் காலை பழனி நோக்கி பயணத்தைத் தொடர்வோம்.
பழனியில், பெரும்பாலும் நாங்கள் ஸ்ரீ பழனி முருகப்பெருமாள் வழியே தான் மலை ஏறுவோம் – நம்மிடம் காசில்லாதபோதும், மனதார இருக்கும் பக்தி இருந்தால் போதும் என்ற நம்பிக்கையோடு. சுமாராக நான்கு மணி நேரம் வரை வரிசையில் நிற்பதும், தரிசனம் காண்பதும் ஒரு ஆனந்த தரிசனமாகவே இருக்கும்.
வழியிலேயே பக்தியும் மரபும் கலந்து ஒரு சிறப்பான சம்பிரதாயம்
இந்தப் பயணத்திற்கு முன்பே, எங்கள் வீட்டில் ஒரு அருமையான பாரம்பரியம் இருக்கும். வாழைக்காயை வாங்கி, அதை வீட்டின் பின்புறம் குழி எடுத்துக் கொண்டு, அதில் அதனை மாட்டையிலோ அல்லது இலையிலோ மூடி, மேலே சாம்பிராணி தூபம் காட்டுவோம். இதை நாம் அப்படியே சில நாட்கள் வைத்திருப்போம். அந்த வாழைக்காய் அப்பொழுது நன்கு பழுத்து, அதிலிருந்து வரும் இயற்கை நறுமணத்தோடும், பக்தி உணர்வோடும் மிகச் சிறப்பாக இருக்கும்.
அந்த பழுப்பான வாழைப்பழமே நாங்கள் பழனி முருகனுக்கு பஞ்சாமிர்தம் செய்ய எடுத்துச் செல்லும் ஒரு முக்கியமான அம்சமாகும். இது எங்கள் குடும்ப மரபில் தொடரும் பக்தி வழிபாட்டின் சிறந்த சான்று.
பழைய நடப்புகள் – இப்போது அரிதாகிவிட்டன
இப்போ அவ்வளவு எளிதல்ல. நேரம், வேலை, மற்றும் வாழ்க்கை சூழ்நிலைகள் மாறிவிட்டதால், பஸ்ல போய், அதே நாளே திரும்பிவிடுகிறோம். பசங்க கூட வர்றாங்க, ஆனா அவங்கக்கு அந்த பயணத்தின் ஆழமான உணர்வுகள் இல்ல. நாங்கள் நடந்து செல்லும் வழியில் அனுபவித்த மன நிம்மதி, சிரிப்பு, சிரத்தை, பசங்களோடு பகிர்ந்த உறவுகள்—இவை இப்போது பைக்கில் ஓடி போய்விடும் வேகமான வாழ்க்கையில் காணப்பெறுவது கடினம்.
பழனி முருகன் – தைப்பூசம், சஷ்டி விரதம் மற்றும் ஆன்மிக வாழ்வின் வெற்றி வழிகள்
முடிவுரை
இந்த நினைவுகள் எனக்குப் பஞ்சாமிர்தத்தை விட இனிமையானவை. வாழ்க்கை நம்மை எங்கே கொண்டு சென்றாலும், இதுபோன்ற குடும்ப பாரம்பரியமும், பக்தி வழிகளும் நம்மை எப்போதும் உயிரோடு வைத்துக் கொள்கின்றன. பழனி முருகன் பாதையில் நடந்த அந்நாள்கள் என் வாழ்க்கையின் செழிப்பான பக்கங்கள்.
COMMENTS