தள்ளுவண்டி தள்ளி வந்த வெற்றி வழி – ஒரு தந்தையின் உண்மை வாழ்க்கைக் கதை

தள்ளுவண்டி தள்ளி வந்த வெற்றி வழி – ஒரு தந்தையின் உண்மை வாழ்க்கைக் கதை

 தள்ளுவண்டி தள்ளி வந்த வெற்றி வழி – ஒரு தந்தையின் உண்மை வாழ்க்கைக் கதை

கட்டுரை:

நான் என் தந்தையின் முகத்தை பார்த்ததே இல்லை. என் வாழ்க்கை எனக்கு பிறக்கும் முன்பே ஒரு சோதனையாக ஆரம்பித்துவிட்டது. என்னை வளர்த்தது என் தாய்தான். ஆனால், அந்த மகத்தான தாய், என் 17-ஆவது வயதில் என்னை விட்டுப் புறப்பட்டுவிட்டாள். என் வாழ்க்கையின் அந்த புள்ளி, என்னை குழந்தையிலிருந்து பெரியவராக மாற்றியது.

ஆறாம் வகுப்பில் படிக்கும்போதே, பிழைக்க வேலையை தொடங்கியவன் நான். ஒரு சிறிய பெட்டி கடையில் வேலை செய்து வந்தேன். நண்பர்கள் சாயங்காலங்களில் விளையாட அழைத்தாலும், நான் கடையில் பொருள் எடுத்துக் கொண்டு வீடுகளுக்கு கொண்டு செல்ல வேண்டியது தான் எனது வேலை. காலையில் பள்ளிக்குப் போய், பிறகு வேலைக்குப் போவது என் நியதியாகி விட்டது. என் சிறு வயது விளையாட்டு ஆசைகள் எல்லாம் என் வேலைக்குள் புதைந்துவிட்டன.

ஒரு நிலைக்குப் பிறகு, பள்ளியில் படிப்பதும் முடியாமல் போனது. ஹாஸ்டலில் சேர்ந்தபோதும், அங்குள்ள வலிகள் என் பள்ளிப் பயணத்தை தொடர அனுமதிக்கவில்லை. பிறகு, திருப்பூருக்கு வந்தேன். தையல்காரராக ஆரம்பித்த வாழ்க்கை, தினமும் 17 ரூபாயிலிருந்து ஆரம்பித்து படிப்படியாக முன்னேறியது.

அந்த சமயத்தில் என் அம்மா, என் ஒற்றை ஆதரவு. ஆனால், உடல்நிலை சரியில்லை. எதையும் சொல்லாமல் சுமந்து சென்றாள். அந்த நேரத்தில் என் திருமணம் நடந்தது. எல்லோரும் "இவன் எப்படி குடும்பம் நடத்தப் போகிறான்?" என்று கேள்வி எழுப்பினார்கள். ஆனால், என் நம்பிக்கை என் உற்சாகம் எனக்கு வழிகாட்டியது.

சிறு வீடு ஒன்று கட்டினேன். என் சொந்த முயற்சியில். அந்த வீட்டில் தான் இப்போது நாங்கள் வாழ்கிறோம். என் மனைவி என் வாழ்க்கையின் துணை—not just legally, but emotionally. எதை நீங்க வைக்காம வாழ்ந்தேனோ, அதை எனது மகனுக்கு கொடுக்கவேண்டுமென்றுதான் உழைக்கிறேன். அவனும் என் துன்பங்களை புரிந்து, என் தோளில் தோளாக நின்று உதவுகிறான்.

என் கதை இதோ இதுவரை. இது போன்ற நிலை யாருக்கும் வரக்கூடாது. ஒரு பையன் தந்தையின் முகத்தை கூட பார்க்க முடியாமல், சிறு வயதில் வேலைக்குச் செல்ல வேண்டிய நிலை வரக்கூடாது.

ஆனால் ஒரு உண்மை உண்டு – கடுமையாக உழைத்தால் வாழ்க்கையை வெல்ல முடியும். மரியாதையோடு வாழ முடியுமென்பது என் அனுபவம். இந்தக் கதையைப் பகிர்ந்து, உங்கள் இதயத்தில் ஒரு சிறு இடம் கிடைத்தால், அதுவே என் வெற்றி.